mei 1959

Letterlijk vertaald staat er: al gezien.

Als begrip heeft het te maken met het herkennen van een “gevoel” uit het verleden, een soort herinnering, een “aha erlebnis” of zoiets dergelijks.

In een van je vriendenlijsten
( van die sociale media programma’s)
staat een oud klasgenoot die ik waarschijnlijk
al veertig jaar niet meer heb gezien.

En hoe werkt dat:
Door zijn vriendenlijst is er nog een oud klasgenoot
die aan mijn virtuele deurtje klopt, leuk!
Hé wat grappig hoe die er nu uitziet en wat hij doet.

En hoe werkt dat:
Rolt alles plotseling over elkaar en zit je weer midden
tussen de mensen van je middelbare schooltijd.

Ik had een hekel aan school
Niet aan de kunstzinnige- en muzikale vakken
Het veilig ingebed zijn in een groep
De “zorgeloosheid” en het plezier,
moet geweldig geweest zijn.

Het is als of ik bij het dichttrekken van de schooldeur
(vertrok voortijdig met een hele korte boog)
alles heb weggestopt, om nooit meer tevoorschijn te komen.

Het geeft een enorme drive dit herkennen van “al gezien” hebben

Dit andere kijken

Terug kijken

Ik hield mij er nooit mee bezig

Mijn doel ligt verderop

Bij het volgende beeld

Bij alles wat ik nog wil doen

Ben ik vergeten het vorige te bewaren?

Of,

het bestaande te onderhouden?

Of,

Durf ik niet die tijd te gebruiken?

Omdat,

Ik aan het volgende beeld moet beginnen
Lekker veilig in mijn eigen atelier.